سخن روز

پښتو څانګه، کندهار پوهنتون
د زمري لسمه ١٣٩٤ل

ستا مالت کي ګرځېدمه 
ماتم پروت وو پر هر لوري

شيخ له شيخه امان غواړي
د خلوَت خبري نوري

د ګاونډ له مکر و چله 
نن مو ميندي سوې سرتوري

چي يې نوم ته هوسېږم 
هغو مېني کړې را توري

ژوند د اُنس له خوږ تعبيره 
د دوى ژوند د نفرت توري

له هغو به ځان قربان کړم 
چي انسان له قتله ژغوري

دا غرور به ئې عادت وي
چي دا ښکلي نه راګوري

دادي خوى د پښتنې دئ
دجلال او جمال خوري

که مي خواست رب ته منظور وو
خپور به سي د امن سيوري

قانع خوب به دي ريښتيا سي 
خداى زموږ فرياد ته ګوري

د زمري ٢٦مه ۱۳۹۴ 
پښتو څانګه-کندهار پوهنتون

د باران په نوم شیندي د اور بڅري
کمچنۍ ده، لګوي پر نورو تور خپل

پرون دلته، نن ده هلته، سبا بل ځای
ژوندون وژني، جوړوي د ظلم کور خپل

هم ساقي دئ، هم مینوش په میکده کي 
په شیخي کي ملایکه ګڼي خور خپل

اف، خالقه! کاش چي نه وای پیدا سوی
پدې حال به څه قانع سم، څه مي زور خپل

د جمعې ورځ، د مېزان ۱۷مه ۱۳۹۴ ل.ل

هاغه موږ چي اتلان وو، په تاریخ د بشریت کي 
اوس هغه اتلان نه یو، تېر تاریخ راڅه کریاب دئ

د قابل د قتل دود دی، د هابل په څېر قتلېږو
هم قاتل او هم مقتول یو، هم ګناه ده هم ثواب دئ

تر لک ډېر پیغام راوړونکي، د الله له لوري راغلل
موږ مغروره انسانان یو، دلته هر ناپوه جناب دئ

د جاهل حکمراني ده، جهالت ته سر ټیټېږي 
د عاقل په سرکي خټي دا نااهلو دا خطاب دئ

مرګ خو حق دی چي ژوندون درته مرګی سي
بیا به څه کړې، دلته ورک د ژوند کتاب دئ

ربه څنګه به قانع سم دې وحشي دنیا ته ګوره
زه د بلي دنیا تږی ماته دا جهان عذاب دئ

د شپې ۹ بجې ۱۳ د لړم ۱۳۹۴

د زمري ٢٧مه ١٣٩٤ل کال
کندهارپوهنتون-پښتوڅانګه

کله ادم، کله عيسى، کله شداد او نمرود
څومره عادل، څومره قوي او څومره پَـړ دئ انسان!

مځکه، اسمان، لمر او سپوږمۍ رب پيدا کړي ده ته
څومره متين، څومره کمين او څومره مـړ دئ انسان!

ښکلې دنيا، ښکلى ژوندون او ښکلى دين د اسلام 
څومره جامع، څومره پوره او څومره جَـړ دئ انسان!

ژوند يې سمسور دئ، په ګوله موړ دئ په صحت جوړ دئ
څومره قانع، څومره طامع او څومره اړ دئ انسان !

پنجشنبه د ليندۍ ١٩مه ١٣٩٤ ل.ل