څه ښایست، څه ئې ادا او څه ئې شور خپل
څه ئې مینه، څه ئې چل او څه ئې نور خپل

خدای خبر، چي بیا پر چا د قتل وار کړي
سترګي توري، سره لبان ئې کړله پور خپل

د باران په نوم شیندي د اور بڅري
کمچنۍ ده، لګوي پر نورو تور خپل

پرون دلته، نن ده هلته، سبا بل ځای
ژوندون وژني، جوړوي د ظلم کور خپل

هم ساقي دئ، هم مینوش په میکده کي 
په شیخي کي ملایکه ګڼي خور خپل

اف، خالقه! کاش چي نه وای پیدا سوی
پدې حال به څه قانع سم، څه مي زور خپل

د جمعې ورځ، د مېزان ۱۷مه ۱۳۹۴ ل.ل



:: اړونده موضوع: زما شعرونه، غزلزار
:: تړاو: د زړه خبري
ن :
ت : ۱۳۹۵/۰۵/۰۶
 
اعلان.

.:: کلیک ::.