ژونده هله ژر درپاڅه، دلته ژوند پر مرګ حساب دئ
دنیا نه ده سور تنور دئ، روغ انسان ژوندی کباب دئ

هاغه موږ چي اتلان وو، په تاریخ د بشریت کي 
اوس هغه اتلان نه یو، تېر تاریخ راڅه کریاب دئ

د قابل د قتل دود دی، د هابل په څېر قتلېږو
هم قاتل او هم مقتول یو، هم ګناه ده هم ثواب دئ

تر لک ډېر پیغام راوړونکي، د الله له لوري راغلل
موږ مغروره انسانان یو، دلته هر ناپوه جناب دئ

د جاهل حکمراني ده، جهالت ته سر ټیټېږي 
د عاقل په سرکي خټي دا نااهلو دا خطاب دئ

مرګ خو حق دی چي ژوندون درته مرګی سي
بیا به څه کړې، دلته ورک د ژوند کتاب دئ

ربه څنګه به قانع سم دې وحشي دنیا ته ګوره
زه د بلي دنیا تږی ماته دا جهان عذاب دئ

د شپې ۹ بجې ۱۳ د لړم ۱۳۹۴



:: اړونده موضوع: زما شعرونه، غزلزار
:: تړاو: د زړه خبري
ن :
ت : ۱۳۹۵/۰۵/۰۶
 
اعلان.

.:: کلیک ::.