سخن روز

حريت مي پر وجود باندي را خپور دئ
استقلال مي د زړګي د ميني کور دئ

په جنت کي هم د امر تابع نه سوم
ادم يمه، عدن باغ را ته سور اور دئ

خوږ نفس مي بې پروا دئ له وجوده
هله ژر سه دربخښلى مي ژوند نور دئ

ناخبره يم راغلى و دنيا ته
ناخبره به ور درومم، ځاى مي ګور دئ

د ځوانۍ او د بهار خوبونه ولاړل
په زړښت کي مي خزان سکنى ورور دئ

سر ټيټي مي د دوږخ له وهمه نه ده
د الستُ د وعدې راباندي پور دئ

د زمان له ناکردو سره جنګېږم
په تدبير مي د تقدير مات کړى زور دئ

تر رڼا په تاريکه کي ښه بلد يم
يم د جنګ د اور بڅرى ژوند مي شور دئ

بغاوت مي خداى په خټه کي اخښلى 
برناحقه پر قانع د مطيع تور دئ