د ریاضي په ساعت کي محصل خوب یو وړ، کله چي د تفریح زنګ ووهل سو، محصل راویښ سو په تلوار یې پر تخته لیکل سوي دوه سوالونه له ځان سره یاداښت کړه. ده فکر کوئ، چي استاد د کورني کار له پاره ورکړي دي.
کور ته ولاړئ، ټوله ورځ یې د سوالونو پر حلولو تېره کړه، خو و یې نه سوکولای چي یو سوال دي هم حل کړي. بیا هم ټوله اوونۍ په اخته وو، په اخره کي یې یو سوال حل کړ.
بله ورځ یې حل سوی سوال و استاد ته ورکړ. استاد ورته حیران پاته سو، ویل دا خو د ریاضی په مسایلو کي هغه دوه سوالونه
ول، چي هیڅ حل یې نه درلود.
#هدفــ: که محصل په دې خبر سوی وای، چي دا سوالونه هیڅ حل نه لري، امکان لري چي بیخي یې کار نه وای پر کړی، دا چي دا یې په ذهن کي ول، چي دا سوالونه حلیږي، نو یې یو سوال حل کړ.
زموږ د ژوند د ډیرو ستونزو نه حلېدل زموږ په فکر پوري اړه لري، موږ ځان ته دا تلقین ورکوو چي دا نه کېږي؛ وایو: "په دې وطن سوله او پر مختګ ناشونی دئ!
زموږ یوالی او خوشحالي امکان نه لري!"
دا هر څه کېدلای سي، خو موږ بد تلقین سوي یو.
:: اړونده موضوع:
زما ژباړي
:: تړاو:
پند
Afghan Afghani Converter
