سخن روز

ژوند عجوبه دئ، عجب ئې حال دئ

له درد و غمه، ئې قیل و قال دئ

پرون لا ښه وو، جامونه ډک وو

نن پر رندانو، د قبحت خال دئ

ژوند په ځواني کي، د پېغلو هار وي

په زړښتوب کي، د وړکو ټال دئ

کتاب په شروع کي، وي په بوغچو کي

تر ختم وروسته، د قبر مال دئ

بدرنګي ښه ده، پر يوه قرار ده

حسن بدلېږي، موسم د کال دئ

د اتلانو، کیسې دروغ دي

د انسان مرګ ته، جوړسوی جال دئ

محبت نخښه، د سړيتوب ده

بې ميني جسم، مرغه بې بال دئ

زنده ګي څه ده، يوه موسیقي ده

د قانع ژوند بې سُره تال دئ

د زمري اوله١٤٠٠ل.