سخن روز

نور چي را ووځي ننداره کړي، و سپوږمۍ ته ګوري

ددې وطن خلک له لوږي، و ډوډۍ ته ګوري

لاسونه پورته د واه واه پر ځای آه آه لګيا دي

تنکي ځوانان مو د ډولۍ پر ځای ډورۍ ته ګوري

ها چي وطن کي ئې هم يوه لوېشت مځکه نه لرله

اوس ئې بلډينګ دوني اوچت سو، چي نړۍ ته ګوري

د هيلو کښت باندي بادونه د خزان را درومي

ويرژلي زړونه د مسیح و يوې پټۍ ته ګوري

سي بې اختیاره ئې تر سترګو اوښکي سرې رواني

چي بوره مور هره لحظه خپلي لمسۍ ته ګوري

د نفرت کور سي لو لپه، په اور کي و سوځېږي

په ډېره مينه چي عاشق خپلي شهۍ ته ګوري

داسي معلومېږي، چي درېیمي ته ئې نيت کړی دئ

هر مازيګر د ګودر پيغلو و ټولۍ ته ګوري

خدای سته، په زړه کي به ئې څه وي، د مسجد د ملا

په هر لمانځه کي چي د خان صاحب و صدرۍ ته ګوري

په دې قانع يم، چي ازل کي مو قسمت ليکلی

خو بدلول ئې، التجاء او و خوارۍ ته ګوري

کندهار ۱۳مه د لېندۍ ۱۴۰۰ل.