سخن روز

څوک له دې کاروانه، پاتېدای نه سي

هيڅ وجود له خاورو بېلېدای نه سي

زه به يې ژوندون څنګه انځور کمه

ياد د راستمن* هيڅ وخت هېرېدای نه سي

څومره چي دي وس وي، سپکوه مي ډېر

دروند د اوبو سرته جګېدای نه سي

زه په وچه ګېډه سندربول يمه

ډک نس که شپېلۍ وي، ږغېداي نه سي

مار دي په دوستۍ دئ، تر فرصته خوښ

کور که ئې استين وي، خپلېدای نه سي

سوله زما بدمرغه کور ته نه راځي

حوره په دوږخ کي، اوسېدای نه سي

رحم دي مضر، د سمندر غوندي

قهر که سېلاب وي، تم کېدای نه سي

زه يې په نظر ټوټې ټوټې کړمه

چا ويل قانع کلک دئ ماتېدای نه سي

*زما مرحوم استاد راستمن صاحب يادوم.

د جوزا ۹نمه۱۴۰۰ل.