سخن روز

کاڼي پاسته لګېږي، سخت دئ ګزار د سترګو
تر دریاب لویي څپې، اوښکي د یار د سترګو

ستوري سترګک ووهي، چي زه سپوږمۍ ته ګورم
خندا د شوخو نجونو، یوسي قرار د سترګو

ما د خپل سر په بیه، زړه ته سکون ورکړی
هغه نامرد پر کوي، حملې په وار د سترګو

زه چي جهان يادوم، اول جانان یادوم
دئ د قندونو ټوټه، زما دئ هار د سترګو

پښتون چي ځوان سي کله، ټوپک و غاړي ته کي
پر تربور نښه زده کړي، تېز کړي خپل ښکار د سترګو

په دغه عکس کي زه، څنګه نتلی ښکارم
پر مخ شغلې نه لرم، زما د یار د سترګو

که دي قانع په کار وو، په ميخانه کې ګوره
مست او بېحاله به وي، یي به خمار د سترګو

سيداحمد قانع
د سرطان ٨مه ١٣٩٩ل.