سخن روز

د واده په لومړي سهار سړي او ښځي تړون وکړ چي دروازه به هیچا ته نه خلاصوي، په لومړیو کي د هلک مور او پلار راغلل. زوم او ناوي یو بل ته حیران حیران کتل ، ځکه دوی مخکي دا تړون کړی وو چي هیڅ یو به دروازه نه خلاصوي بلاخره دروازه ئې خلاصه نکړه . وروسته د نجلۍ مور او پلار راغلل، دوی دواړو بیا یو بل ته تر ډیره حیران حیران کتل ، د ناوي په سترګو کي اوښکي را ټولي سوي وې ځان ئې کنترول نکړای سو پدې حالت کي ئې وویل : نسم کولای چي مور او پلار مي د دروازې تر شا ووینم او دروازه ورته خلاصه نه کړم . سړي څه ونه ویل او دروازه ئې خلاصه کړه ، اما سړي دغه موضوع  له ځانه سره وساتل .

کلونه تیر سول خدای ج دوی ته څلور زامن ورکړل . پنځم اولاد ئې نجلۍ وه . ددغه ماشوم د زیږیدو په ویاړ پلار ډیره ښادي او خوشحالي وکړه څو پسونه ئې حلال کړل یوه ډیره لویه مهماني ئې جوړه کړه . خلکو له ده څخه په ډیره معتجبانه توګه وپوښتل:  ددغه ښادی او مهماني اصلي علت څه دی ؟ سړي په ډیره سادګۍ ځواب ورکړ : دا هغه ماشوم دی چي دى به  دروازه به زما په مخ خلاصوي.