سخن روز

نه پرې ګرم دى بازار د سيلانيانو.
نه مستيږي پرې سيتار د عاشقانو.
هسي مست لکه نغمه د ربابي.

نه شراب او نه مستي د ملنګانو.
نه د چا کور ته په زور نه په رضا ځي.
نه راغلى زما او ستا په دعاګانو.
هسي جوش لري مستي لري د ځانه.
هسي مست غوندي مهال وي د ځوانانو.
د انتظار د کلي لمر پر راختو دى.
دا سهار لکه چي راغلى پر خوارانو.
د هر چا د ژوند بدلون لري په ځان کي.
هم مسکين غواړي هم ميلمه دى د خانانو.
وايه ستا په زړه کي څه ګرځي جانانه.
پريږده واخله څو مچکي له شونډانو.
ددې داوړو منځ کي کښته پورته لاره.
د اختر په ورځ به لنډه کړو يارانو.