سخن روز

ګناه

***
**
*
*

کماني ورځي پېچلي زلفي
کاږه باڼه وو سپين مړوندونه
**

معتکف خال يې تقوا سوځونکى
خماري ستر ګي ساقي لاسونه
**

له اوبو ډکي دوې غټي سترګي
کښته کېدلې پورته کېدلې

**

همدغه نن يې بازار ته راوړي
لا تخنېدلې لا شرمېدلې
**

نازک زړګى يې په دربېدو سو
په هر تپش کي پراته رازونه
**

ښکلا غالبه حيا خاموشه
سېلاب د عشق مي څپې څپې سو
**

هوس راويښ سو شرم بيده سو
غېږ له ګرميه خولې خولې سو